Sokaklar Hepimizin

Kin ve nefret, insanoğlunun birlikte yaşama kültürünü ilk kez denediği, bunun için Konya yakınlarındaki Çatalhöyük’te ilk kent yaşamını kurduğu bu kadim Anadolu topraklarına hiç yakışmıyor.

Bursa ve Sakarya sokaklarından tribünlere taşan çirkin söylem ve eylemler, ürküttü beni açıkçası.

Kim söyledi bilmiyorum ama!

Spor: Barış, dostluk ve kardeşliktir.

Ne güzel bir söz!

Kulağa hoş geldiği gibi ruhumuzu da okşuyor.

Peki gerçek!

O ürkütücü ama.

Acı hatta.

Bursa'da tribün dehşetini gördük.

Ama Bursa sokaklarında bir o kadar görmediklerimiz de yaşanmış.

Sosyal medyada bir görüntüyü izlerken çok üzüldüm.

Birkaç fanatik, aksanından doğulu olduğu anlaşılan bir gencin eline Bursaspor atkısı verdikten sonra küfür kafir sözlerin eşliğinde ''Bursaspor seyircisinden özür dilerim.'' demesini istiyorlardı.

Korkudan titriyordu o genç.

Korkunun da esiriyle ve inanmadan söylenmiş o sözler ne kadar tatmin eti duymak isteyenleri bilemedim.

Önceki akşam Samsunspor'un, Sakaryaspor'la önemli bir maçı vardı biliyorsunuz.

Samsunspor zaferle döndü o maçtan ve şampiyonluk yolunda önemli bir virajı da dönmüş oldu.

Statta yaşananlar tüylerimizi ürpertti ama.

Büyük bir zafere imza atan oyuncularımızı sindireceklerini ve öyle teslim alacaklarını zannetmiş zavallılar.

Olmadı, başaramadılar.

Bize yenilmekle yarışın dışına itileceğine inanmışlar anlaşılan.

Ki;

Öyle oldu zaten.

Oyuncusundan, seyircisine ve hatta yöneticisine kadar hepsi öfkenin esiri olmuştu.

Maç öncesi Adapazarı sokaklarında yaşananlar aslında stadyumda olacakların da habercisi gibiydi.

Samsun'da ve yurdun dört bir köşesinden maçı izlemek için Adapazarı’na gelen taraftarların Samsunspor formalarıyla sokaklarda gezinmesine bile tahammülleri yoktu.

''O formayı çıkar'' öyle yürü diyorlardı.

1988 yılıydı. Samsunspor, Sakaryaspor’la kupa finali oynamıştı.

Sakaryaspor bizi 19 Mayıs stadında yenerek kupayı kazanmıştı.

Oyuncularımız bunun üzüntüsüyle sahadan ayrılırken, o yıllarda Sakaryaspor’da oynayan Oğuz Çetin, Ercüment Coşkundere’ye gülerek bir şeyler söylüyor ve  o rahatlıkla çıkıyordu sahadan.

Olması gerektiği gibi rahatça yani

Ve fakat.

Önceki gün, Samsunspor’un kaptanı Zeki Yavru’ya sahadan çıkarken yapılanları hep birlikte izledik

Türkiye'de sokaklar, kimliğinde  ''TC Vatandaşı'' yazan herkesin ortak kullanım alanıdır.

Kırmadan, dökmeden herkes bu ülkenin sokaklarında dilediğince ve özgürce gezip tozabilir.

Bir şeyleri yanlış yapıyoruz.

Ya da yanlış anlıyoruz.

Her birimiz öfkenin esiri olmuşuz.

Kadınlar gününde Taksim’e çıkmak isteyen kadınlara biber gazı sıkıyordu polisimiz.

Neden bu öfke?

Kadın bu netice itibariyle!

Ne kadar zarar verir ki çevreye.

Bir kutlama yapacak.

İki de slogan atacak belki.

Anayasamıza  ''Herkes, önceden izin almaksızın, bu kanun hükümlerine göre silahsız ve saldırısız olarak kanunların suç saymadığı belirli amaçlarla toplantı ve gösteri yürüyüşü düzenleme hakkına sahiptir." diye yazmışız.

Ahmed Arif'in Uy Havar şiirinde dediği gibi uzay çağında bir ayağımız oysa.

Bu zamanda yasakla pek işe yaramıyor zannımca.

Çünkü slogan korkusu nedeniylemi bilmem ama Kayseri'ye gelmesi istenmeyen Fenerbahçe seyircisi, işitilmesi istenmeyen o sloganı İspanya sokaklarında atıyordu önceki gün.