Taze Başlangıç

Yeni yılın ilk günü yazmak için bilgisayarımın başına oturduğumda kendime ‘‘Yeni yıldan ne bekliyorsun?’’ diye sordum.
Aklıma ilk gelen cümle ’’Huzur istiyorum’’ oldu
Bu kirli savaşın bitmesini çok istediğimi fark ettim.
Çocuklarımız ölmesin.
Şehit bebeleri, al bayrağa sarılı tabutun içinde yatan babalarını uyuyor sanmasınlar.
‘‘Barış olsun’’ diyenleri, ‘ihanetle’ suçlayanlara inat.
Barış istiyorum.
Korkuyla yaşamaktan bıktım.
Bölücü ve kökten dinci, gözü dönmüş o katiller, ‘’Bugün ülkemde nereyi havaya uçuracaklar’’ diye korkulu rüya görmek istemiyorum.
İnsanların daha huzurlu bir dünya arayışı için başlattıkları umuda yolculuk hikayeleri Akdeniz’in sularında son bulmasın.
Sahile vurmuş ‘Alyan Bebek’ görüntüleri utancımız olmasın.
Sonunda huzur ve güvenin olduğu barışa ulaşmak çok mu zor.
Yeni yılın ilk günlerinde taze bir başlangıcın eşiğindeyiz.
Bu yeni yılda herkesin işi ve aşı olsun.
Açlıktan ölen ‘Kübra Bebek’ gibi yüz karası o utancı, bir daha yaşamayalım mesela.
Çocuklar, yatağa aç yatmasın.
Güne gülerek uyansılar.
Herkesin yuvasında içecek bir tas çorbası bulunsun.
Ülkeme bolluk ve bereket gelsin.
‘’Para varsa huzur da var’’ denir ya, sahiden de öyle.
Paranın bol olduğu ve de eşit dağıtıldığı yerde kavga yaşanmıyor nedense.
Kazancımız bol olsun.
Hastalar şifa bulsun.
Çok şey mi istiyorum.
Aramıza nifak tohumları ekmeye çalışanlar çıksa da, bin yıllardır bu topraklar üzerinde kardeşçe yaşamayı başarmışız.
Türk, Kürt, Laz, Çerkez, Abaza, Gürcü, Arap, Boşnak, Arnavut, Rum, Ermeni, Süryani, Bulgar ve Sırp yıllar boyunca bir arada yaşamadık mı?
Çok mu zor, bu topraklar üzerinde tek ve hür ama bir orman gibi kardeşçesine yaşamak.
Öyleyse biri biterken diğeri çıkan bu kavganın nedeni nedir?
Nazım Hikmet yaklaşık 60 yıl önce yazmış ’Davet’i.
Bak kulak ver ve dinle.

Davet
Dörtnala gelip Uzak Asya'dan
Akdeniz'e bir kısrak başı gibi uzanan
bu memleket, bizim.
Bilekler kan içinde, dişler kenetli, ayaklar çıplak
ve ipek bir halıya benzeyen toprak,
bu cehennem, bu cennet bizim.
Kapansın el kapıları, bir daha açılmasın,
yok edin insanın insana kulluğunu,
bu dâvet bizim....
Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
ve bir orman gibi kardeşçesine,
bu hasret bizim...