SİYASİ KANAT NEREDE?

Bugün 15 Temmuz, Türkiye Cumhuriyeti’ni yıkmak isteyenlerin yaptığı kanlı kalkışımın yıldönümü. Öncelikle söyleyeyim ki bunu yapanları da yaptıranları da, bunun sonucu olarak nemalananları da nefretle kınıyorum.

Ağır bir hastalıktan yeni çıkmış gözaltına alınanların kimler olduğunu ve kalkışımın arkasında kimlerin bulunduğunu çözmeye çalışıyordum. Köprüler havaalanları, yollar kapanmıştı, TBMM’nin bombalandığı haberleri geliyordu ve Sayın Cumhurbaşkanı vatandaşı direnmeye çağırıyordu.

Aradan güler geçti, hatta yıllar geçti, bu kalkışımın askeri ayağı, polis ayağı ortaya çıkarılmış elebaşının FETÖ olduğu söylenmişti ve tutuklananlar yargılanıp hüküm giyenler vardı.

Ancak ne hikmettir ki bu kalkışımın siyasi ayağı bir türlü bulunamıyordu. Var mıydı siyasi ayak? Muhalefet partileri siyasi ayağın araştırılması için TBMM’de önerge üstüne önerge veriyordu. Veriyordu da iktidar tarafından hep reddediliyordu bu önergeler.

Bu anlaşmazlık sürerken gündeme Başkanlık sistemi getirildi. Bu sistemin yürürlüğe girmesi için AK Parti’nin oyları yetmiyordu ve devreye hemen MHP giriverdi. Referandum yapıldı, Başkanlık sistemine geçiliverdi.

Geçildi ancak verilen “araştırılsın” önergeleri AK Parti ve MHP milletvekillerinin oylarıyla hep reddedildi. Düşünün birisini “hırsızlıkla suçladığınızda” deliller ortaya konulsun denmez mi?

Muhalefet de bu delillerin bulunması için Meclis’te araştırılmasını istiyordu, ancak hep “araştırılmasın” duvarına toslanıyordu.

Siyasi ayağın ortaya çıkarılması için Samsun’dan bir siyasetöinin sesi yükseldi.

Hem de CUMHUR İttifakı’nın Samsun İl Başkanı Abdullah Karapıçak yükseltti sesini “Fetö’nün siyasi ayağı ortaya çıkarılmalı” dedi. Oysa MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli olmak üzere partisinin tüm milletvekilleri araştırma önergesine ret oyu kullanıyordu. Bu çıkış Karapıçak’ı koltuğundan eder mi şimdiden kestirmek zor.

SİYASET MİLLET EKSNLİ YAPILMALI

Siyaset’ten asla vazgeçilmemeli. Ne olursa olsun, ülkenin başında kim bulunursa bulunsun…

Siyaset dolayısıyla da demokrasi bu ülkenin olmazsa olmazı durumunda bulunmalı. Kral olmak isteyenler, padişah olmak isteyenler bulunsa da…Ancak; Demokrasinin temel direği durumundaki siyaset “Ben” değil de “Millet” eksenli gerçekleştirilmeli.

Çünkü siyaset “Ben” eksenli yapılırsa “Demokrasi” bulunduğu zeminden kaydırılır ve “Padişahlık-Krallık” yoluna saptırılır.

O zaman da “Hukuk” “Guguk” olur.

“Yargıç” yerini “Kadıya” bırakır.

GÜNÜN SÖZÜ

Geçmişi hatırlamayanlar, Böcek olmayı kabul edenler, ayaklar altında kalmaktan ve ezilmekten yakınmamalıdırlar. (Kant)