Bitsin Artık Bu Çile

Maçı izlerken "Bu takım antrenmanlarda gol atıyor mu acaba" diye düşündüm.

55. Dakikada Mustafa Sevgi'nin girdiği 'buçuk pozisyon' dışında rakip ceza sahasına bile giremedik.

Gol atabilmek için önce pozisyona girmek gerekir çünkü.

Bizim takımda kim gol atabilir, bunu konuşalım önce.

Alperen Pak mı?

Savruk oynuyor falan ama özellikle son haftalarda en azından mücadele ediyor. O'nun dört dörtlük bir golcü olmadığını da biliyoruz zaten.

Bir başka gol umudumuz Mehmet Çakır'sa ki, öyle gibi görünüyor ama bu kardeş, ununu elemiş, eleğini de çoktan duvara asmış, o nedenle ben O'ndan umudumu keseli aylar oluyor.

Dört gölümüzden ikisini atmış Murat Gürbüzerol'un ise takıma inancını kaybettiği anlaşılıyor.

Kendisine atılan toplara bile gitmek istemiyor gibi bir görüntüsü var muhteremin.

Defansımız evlere şenlik.

Kalecimiz Furkan'a sözüm olmaz.

Üç topu çıkardıktan sonra yediği gol, takım savunmamızdaki zaafın ürünüdür aslında.

Hücuma çıkarken, kaptırılan top için rakibin kovalanması gerektiğini o yaşa gelmiş Mehmet Çakır'a da, Murat Gürbüzerol'a da bu saaten sonra hiç bir hoca öğretemez.

Halil İbrahim'in, o bölgenin adamı olmadığını zaten söylüyoruz ama rakip oyuncu ceza alanımıza orta yapacakken, düşmemesi gerektiğini de bilecek olgunlukta olması gerektiğini düşünüyorum.

Kazanmak adına hiç bir çabamız olmadığı için "Bu maçı nasıl kazanamadık" diye hayıflanmayacağım ama en azından Furkan'ın çabalarına rağmen yenilmeyebilirdik.

Bu sezonun ilk yarısı kabus gibi çöktü üstümüze, çile çekiyoruz resmen.

Bitse de kurtulsak.